Frank Heemskerk, oud-staatssecretaris van Economische Zaken, zien we ook niet meer terug in de politiek.
Wat zal het na het vertrek van Heemskerk stil zijn op het ministerie van Economische Zaken. Hij en minister Van der Hoeven waren nu niet bepaald grote vrinden. Je zult er maar tussen zitten als ambtenaar.
Wat jammer: Laetitia Griffith komt niet meer terug in de Tweede Kamer. De VVD verliest daarmee een van zijn beste politici.
In de nieuwste peiling van Maurice de Hond verslaat Job Cohen concurrenten Geert Wilders en Jan Peter Balkenende.
De PvdA zou volgens De Hond vandaag met 27 zetels de grootste partij in de Tweede Kamer zijn. Dat is drie zetels meer dan vorige week.
De PVV zou vandaag 26 zetels halen, het CDA 25. De VVD heeft er in de peiling twintig, D66 achttien. GroenLinks staat op twaalf, de SP staat op tien.
Job Cohen gaat voor het premierschap. Dat zei de nieuwe PvdA-lijsttrekker op een persconferentie waarin hij zich presenteerde als de opvolger van Wouter Bos.
De toespraak van Job Cohen:
‘Vandaag stel ik mij met grote overtuiging kandidaat als lijsttrekker van de Partij van de Arbeid, de partij waar ik al sinds mijn 18e lid van ben. Mijn ouders behoorden tot de allereerste leden, mijn moeder is lid geweest van de gemeenteraad van Heemstede. De partij is een belangrijk onderdeel van mijn leven en geschiedenis, niet zozeer vanwege de partij zelf, maar meer om haar uitgangspunten. Want de Partij van de Arbeid gáát ergens over, maakt zich druk om mensen, over het welzijn van iedereen.
De aanleiding om mij kandidaat te stellen, heeft u vanmorgen kunnen horen. Wouter Bos heeft verteld dat hij zich niet kandidaat stelt als lijsttrekker voor de komende verkiezingen. Laat ik voorop stellen dat ik dat betreur. Hij heeft de Partij van de Arbeid gedurende jaren met hart en ziel voortreffelijk gediend, hij heeft prachtige momenten meegemaakt en hele moeilijke, en hij heeft telkens de guts en de energie gehad om door te gaan.
Niet voor zichzelf, maar voor het verwezenlijken van zijn idealen: bijdragen aan een fatsoenlijke samenleving.
Ik wist al gedurende langere tijd dat Wouter overwoog, uitsluitend en alleen op grond van persoonlijke omstandigheden, om zich niet voor een volgende periode kandidaat te stellen. Het zijn overwegingen die ik herken en in hoge mate respecteer. Gedurende onze gesprekken heeft hij aan mij de vraag voorgelegd of ik bereid zou zijn mij als lijsttrekker te kandideren, wanneer hij zich zou terugtrekken. Toen die vraag mij enkele weken geleden in definitieve vorm werd voorgelegd, heb ik die bevestigend beantwoord.
Ik moet hiervoor een offer brengen dat mij zwaar valt: ik treed vandaag terug als burgemeester van Amsterdam. Ruim negen jaar heb ik dit ambt met hart en ziel vervuld en ik zal het vreselijk missen. Het is de mooiste functie die ik ooit in mijn leven heb gehad en het heeft mij ontzettend veel gegeven.
Het spijt mij dat ik op deze manier zo plotseling de nauwe banden die ik met zo velen heb, moet loslaten: met mijn naaste medewerkers, met de leden van het College van Burgemeester en Wethouders, met raadsleden, met al diegenen in de stad die zo hard werken om Amsterdam te dienen.
Dat klinkt een stuk geloofwaardiger dan
minister-president Balkenende,
minister-president Bos,
minister-president Pechtold,
minister-president Wilders,
minister-president Rutte.
Job Cohen, nu nog burgemeester van Amsterdam, wordt de lijsttrekker van de PvdA bij de verkiezingen van de Tweede Kamer op 9 juni.
Dat liet Wouter Bos net weten, toen hij zijn aftreden bekend maakte.
Job Cohen geeft vanmiddag een persconferentie.
Na Agnes Kant (SP) trekt nu ook Wouter Bos (PvdA) zijn conclusies.
Alleen brokkenpiloot Balkenende (CDA) blijft zitten.
De lijsttrekker van de bestuurdersbobo’s-partij van Nederland kan nog niet zonder het Haagse pluche.
De verklaring van Wouter Bos:
‘Op 9 juni zijn de Tweede Kamerverkiezingen. Grote keuzes zullen dan voor liggen. Er zullen de komende jaren ingrijpende maatregelen genomen moeten worden om de economische crisis te boven te komen, om de werkloosheid laag te houden, om onze verzorgingsstaat aan te passen aan het feit dat we allemaal steeds ouder worden en om onze economie te vergroenen. Dat is geen geringe opgave. En al helemaal niet nu ons land in toenemende mate verdeeld dreigt te raken langs etnische, culturele en religieuze scheidslijnen.
Voor mij betekent dit vooral dat er nu behoefte is aan een politiek die de kracht van eenheid, samenwerking en solidariteit centraal stelt. Een leiderschap ook dat verbindend werkt en ons land niet uiteen laat vallen in winnaars en verliezers, of in mensen die wel en mensen die niet mee mogen doen. We zullen iedereen nodig hebben en kunnen het ons niet veroorloven mensen aan de kant te laten staan. Dat zou niet alleen sociaal onwenselijk maar ook economisch onverstandig zijn.
Dit is het verhaal waar ik voor de politiek ben in gegaan, het verhaal waar ik altijd in heb geloofd en me altijd voor heb ingezet. Het is ook het verhaal waar de Partij van de Arbeid op 9 juni mee naar de kiezer gaat, maar niet meer met mij als lijsttrekker.
Ik heb nu 12 jaar in de landelijke politiek doorgebracht, waarvan 7 jaar als Kamerlid, 2 jaar als staatssecretaris, 3 jaar als minister en vice premier en ruim 7 jaar als politiek leider van de Partij van de Arbeid. Ik heb dat al die jaren met volle overtuiging gedaan. Met name de laatste drie jaren waren uniek en uitdagend en ik heb het als heel bijzonder ervaren ons land juist toen te mogen dienen en mijn bijdrage te mogen leveren om ons land door de heftigste economische crisis van de laatste 80 jaar te loodsen. Ik heb de verantwoordelijkheden die dat met zich mee bracht elke minuut gevoeld, er met ziel en zaligheid invulling aan gegeven en het bovenal als heel eervol ervaren juist nu de publieke zaak te mogen dienen.
Maar ik heb ook andere verantwoordelijkheden, met name als vader in een gezin met drie jonge kinderen. De afgelopen jaren heb ik hier heel veel op moeten inleveren. De komende jaren wil ik meer tijd aan mijn gezin besteden. Dat verhoudt zich slecht tot wat er van mij gevraagd zou worden als ik mij wederom zou kandideren als lijsttrekker van de Partij van de Arbeid.
Daarom heb ik het partijbestuur, de kamerfractie en mijn oud-collega’s in het kabinet vandaag bedankt voor de samenwerking en hen laten weten dat ik mij niet kandidaat zal stellen voor de Tweede Kamer, niet als lijsttrekker noch als gewoon Kamerlid.
Dank u wel.’
De Nederlandse bevolking draait op voor de kosten van de verkiezingspropaganda van het CDA.
De glossy Gerda, waarin minister Gerda Verburg (Landbouw) van het CDA, centraal staat, kost de Nederlandse belastingbetaler 400.000 euro.
Hoewel minister Verburg zelf ontkent dat het om een verkiezingsstunt gaat, is een kwart van de zogeheten ego-glossy van 52 pagina’s aan de minister gewijd.
Minister Gerda Verburg lacht ons toe via twee grote reportages (elf pagina’s in totaal), de voorpagina, het voorwoord en de inhoudsopgave.
Hoezo geen verkiezingsstunt?
Fractievoorzitter Marianne Thieme van de Parij voor de Dieren (PvdD) wil dat de kosten van de glossy Gerda, 400.000 euro volgens minister Gerda Verburg, op het CDA worden verhaald.
Het parlement houdt op initiatief van de Partij voor de Dieren (PvdD) zo snel mogelijk een spoeddebat over de kwestie.
De Gerda wordt morgen en overmorgen in een oplage van 830.000 exemplaren meegestuurd met vrouwenbladen als Margriet, Libelle en Flair.
Fractievoorzitter Marianne Thieme van de PvdD vindt het ongehoord dat een tijdschrift dat het beleid en de persoon van de minister ‘verheerlijkt’, op kosten van de belastingbetaler in verkiezingstijd wordt verspreid.
Ook de SP, GroenLinks, VVD, PVV, PvdA, D66 én het CDA zelf steunden het verzoek om een spoeddebat.
Volgens SP-kamerlid Kristen van Velzen moeten ‘CDA-krantjes uit de campagnekas van het CDA worden betaald’.
Opmerkelijke verkiezingsstunt van CDA-minister Gerda Verburg (LNV) op kosten van de belastingbetaler:
Ze komt deze week met haar eigen glossy. In een oplage van 830.000 exemplaren wordt de Gerda meegestuurd met vrouwenbladen als Margriet, Libelle en Flair.
Het ministerie van LNV wilde niet zeggen hoeveel geld het in de zogeheten ego-glossy steekt, minister Gerda Verburg zegt dat het om 400.000 euro aan belasting geld gaat.
Verburg is de eerste bewindspersoon met een eigen glossy.
BN’ers als Linda de Mol, Matthijs van Nieuwkerk, Maarten van Rossem, Ruud Gullit en Rik Felderhof gingen haar voor. Youp van ’t Hek stak in 2007 de draak met de ego-glossy’s.